@kuklaciamca Ben bu mizaçta değilim. Sadece kitap değil, hiç bir malım çok kıymetli değildir, kolaycacık veririm, çok da seviniyorum ihtiyacı olana verince. Başkasına olduğu kadar kendimi mutlu etmek için yapıyorum, o yüzden karşılık da beklemem. Bekleyene hayal kırıklığı kaçınılmaz çünkü :D
@kuklaciamca Bütün eşyam iki bavula sığsa dünyanın en mutlu insanı olurum. Mutfak alet edavatına, ayakkabıya düşkünlüğümden ve elbette kitaplarım yüzünden ne kadar az eşya almaya çalışsam da ne yazık ki mümkün olmuyor bu. O zaman şöyle düşünürüm: iki bavula sığanların haricinde kalanlar+
@kuklaciamca onları geride bıraktığımda asla canımı yakmamalı. Düşünürseniz mezara o iki bavul eşyayı da götüremeyeceğiz neticede :D Hiç eskicileri antikacıları sahhafları gezmiyor musunuz? İnsanlar nelere nelere ne kadar özenmişler, en kıymetli eşyanın en özel fotoğrafların bile sonunda
@kuklaciamca düşeceği yer en geç iki kuşak sonra ya çöp, ya ateş, ya mezat...
@kuklaciamca İki sene evvel bir hocam vefat etti, genç yaşında Allah rahmet eylesin. Bir kaç gün evvel bir arkadaşım sahhaftan aldığı kitabın ön kapağında hocanın adını görmüş. Insan hüzünleniyor, tarihçi adam. Kimbilir ne özenle biriktirdiği, sahhaflardan topladığı, emek emek tasnifle
@kuklaciamca kütüphanesinin raflarına dizdiği kitapları 2-3 sene geçmeden sahhafa verilmiş. Belki çoluk çocuğu yoktu, bilmiyorum. Olsa da er geç olacak olan o. Kendisi çok ani vefat etmişti. Daha geç yaşta aramızdan ayrılan bazı hocalar ölmeden kitaplarını üniversite kütüphanesine +
@kuklaciamca bağışlamışlar. O kitabı elinize alınca bir öğrenci olarak, insan tuhaf duygulara kapılıyor, ben de hocanın geçtiği yollardan geçiyorum diye hem seviniyor, hem hüzünleniyor. Her şekilde hayırla yad ediyoruz böyle hocalarımızı.
@kuklaciamca Hayatta ya da ölümden sonra böyle anılmak bana nereye koyacağımı bilemediğim raflar odalar dolusu kitapla tıkış tıkış toz içinde yaşamaktan daha hoş geliyor. Nedir, yani? En kötüsü, o kitaba yeniden ihtiyacım olursa, pdf.ten okurum, ya da gider okul kütüphanesinden alırım :D
