Thread by @theiosthanassis

Το καλοκαίρι του 1963 ο Δαλιανίδης γυρίζει το «Κάτι Να Καίει» για τον Φίνο και ο Κατσουρίδης το «Της Κακομοίρας» σε παραγωγή Κώστα & Δήμου Χατζηχρήστου. Τα φιλμ αυτά τα ενώνουν διάφορα κοινά. Κυρίως όμως το ότι χρησιμοποίησαν... το ΙΔΙΟ ΣΚΗΝΙΚΟ. Ετοιμαστείτε για thread. /1

Κατ’ αρχήν αυτές οι δύο ταινίες δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικές μεταξύ τους. Από τη μια έχουμε μια ασπρόμαυρη στατική θεατρική μπουφονική κωμωδία και από την άλλη ένα έγχρωμο σινεμασκόπ μιούζικαλ με ακριβή παραγωγή της Finos Film. Για δείτε όμως τι έχει συμβεί... /2

Στοιχείο 1ο. Η αυλή του κυρ Μανώλη έχει την ίδια είσοδο με την αυλή που μένει η συντροφιά των μουσικών στο «Κάτι Να Καίει». /3

Στοιχείο 2ο. Πάμε από την άλλη πλευρά, στην είσοδο της κουζίνας... δίπλα στο μαγγανοπήγαδο. /4

Στοιχείο 3ο. Ας το δούμε το μαγγανοπήγαδο κι από μια άλλη οπτική. Πιο... κεντρικά. /5

Στοιχείο 4ο. Το παράθυρο τέρμα αριστερά; Βγαίνοντας από την κουζίνα. /6

Στοιχείο 5ο (και προς το παρόν τελευταίο). Ένα πιο γενικό πλάνο όπου βλέπουμε το "βάθος" της αυλής με το χαρακτηριστικό "υποστήλωμα" (και το κλουβί με το καναρίνι). /7

Και θα μου πείτε (με το δίκιο σας): Για στάσου ρε θείο... που ξέρεις ότι είναι σκηνικό και ότι δεν είναι πραγματική αυλή; Αφού στα πρωινά πλάνα του «Κάτι Να Καίει» βλέπουμε φυσικό φωτισμό. Άρα ο χώρος δεν έχει ταβάνι. Οπότε; /8

Είμαστε βέβαιοι ότι πρόκειται για σκηνικό γιατί στο αρχείο της Finos Film υπάρχει αυτή εδώ η backstage φωτογραφία από το «Κάτι Να Καίει». Ο επιχρωματισμός είναι δικός μου, αλλά τα σύννεφα υπήρχαν στην αρχική φωτογραφία. /9

Και τώρα που έχω την προσοχή σας (ή έτσι νομίζω), πάμε να δούμε πως συνέβη όλο αυτό. /10

Flashback. 01/02/1963. Το «Της Κακομοίρας» κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Χατζηχρήστου. Είναι το 2ο έργο που ανεβάζει ο θίασος τη σεζόν αυτή, κατά τη συνήθη τακτική αλλαγής ρεπερτορίου μέσα στη σεζόν. Μέχρι και την προηγούμενη μέρα ο θίασος έπαιζε κανονικά το «Κάτω οι Γυναίκες»! /11

Flashback. Η θεατρική διανομή είχε τον Βασίλη Αυλωνίτη στο ρόλο του μπακάλη κυρ Παντελή, τη Γεωργία Βασιλειάδου στο ρόλο της κυρα Δέσποινας, τον Γιώργο Βελέντζα ως κυρ Μανώλη, την Πόπη Λάζου στο ρόλο της Λίτσας και την Μάρθα Καραγιάννη (!!!) στο ρόλο της Φιφίκας. /12

Flashback. Η παράσταση παίζεται μέχρι την Κυριακή 21/4/1963 και αργότερα μεταφέρεται στη Θεσσαλονίκη που μένει ως τις 14/7. Μετά την συμπαθητική επιτυχία του θεατρικού ο Χατζηχρήστος αποφασίζει να το γυρίσει ταινία. /13

Ο Χατζηχρήστος αποφασίζει να γίνει παραγωγός του εαυτού του. Αναλαμβάνει δηλαδή την παραγωγή του φιλμ μαζί με τον αδελφό του Δήμο. Θέλει τον Ντίνο Κατσουρίδη να τον σκηνοθετήσει, όμως εκείνος πριν δεχτεί θέτει ένα βασικό όρο... /14

Ο Κατσουρίδης θέλει να χαλιναγωγήσει τον Χατζηχρήστο που στο σανίδι έχει κάνει το ρόλο «λάστιχο». Παίρνει το ΟΚ από Χρήστο και Γιώργο Γιαννακόπουλο που είχαν γράψει το θεατρικό για να κάνει στο σενάριο ό,τι αλλαγές κρίνει (κι έτσι έχει μόνος το credit σεναρίου της ταινίας). /15

Όμως οι αδελφοί Χατζηχρήστου δεν είχαν εταιρία παραγωγής. Δεν είχαν στούντιο ή δικό τους συνεργείο τεχνικών. Οπότε κάνουν συμφωνία με τον Φίνο για να χρησιμοποιήσουν τα studio και τα εργαστήριά της Finos Film για το γύρισμα και την επεξεργασία της ταινίας. /16

Αν το σκεφτείτε το «Της Κακομοίρας» έχει μόνο 2 βασικά σκηνικά: το μπακάλικο και την αυλή. Το μπακάλικο στήνεται στο μικρό πλατό της Finos στα Σεπόλια (αυτό το έχουμε ξαναπεί και δεν αμφισβητείται). Για την αυλή το σκηνικό είναι στο νέο πλατό της Finos στους Αγ. Αναργύρους. /17

Ξέρουμε ότι τα γυρίσματα ξεκίνησαν μετά τις 15/7/1963 και δεν πρέπει να χρειάστηκαν ιδιαίτερα πολύ χρόνο. Η ταινία υποβλήθηκε για το 4ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όπου τελικά προβλήθηκε στις 19/9/1963. Ήταν μία από τις πέντε Ελληνικές ταινίες που διαγωνίστηκαν εκείνη τη χρονιά. /18

Πάμε τώρα στο «Κάτι Να Καίει». Ο Δαλιανίδης έχει γυρίσει για τη Finos το 1962 το πρώτο του μιούζικαλ. Είναι το «Μερικοί Το Προτιμούν Κρύο...». Από τις αρχές του 1963 ως το καλοκαίρι έχει ήδη ετοιμάσει για τη Finos Film τα «Ένα Κορίτσι Για Δυο», «Ίλιγγος» και «Η Ψεύτρα»!!! /19

Το «Κάτι Να Καίει» είναι η πρώτη έγχρωμη ελληνική σινεμασκόπ ταινία σε σενάριο του ίδιου του Δαλιανίδη. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει γυρίσματα σε στούντιο, σε χώρους στη Θεσσαλονίκη την περίοδο της Διεθνούς Εκθέσεως, αλλά και σε σημεία της διαδρομή από την Αθήνα ως εκεί... /20

Ο Μάρκος Ζέρβας, ο εγκέφαλος της Finos Film, αφηγείται πως στις αρχές Αυγούστου ξεκίνησαν τα γυρίσματα σε studio και μετά ταξίδεψαν στη Θεσσαλονίκη. Οι εφημερίδες αναφέρουν πως τα γυρίσματα στη Θεσσαλονίκη άρχισαν στις 27/8/1963 που κράτησαν περίπου 20 μέρες. /21

Αν προσέξατε τις ημερομηνίες το «Της Κακομοίρας» γυρίστηκε τέλη Ιουλίου ως αρχές Αυγούστου και το «Κάτι Να Καίει» ξεκίνησε στα μέσα Αυγούστου. Ήταν απολύτως λογικό (για λόγους οικονομίας κλίμακας) να χρησιμοποιηθεί το ίδιο σκηνικό. /22

Και το σκηνικό δεν είναι μόνο οι τοίχοι. Είναι όλο το "πακέτο" από τις γλάστρες, το κλουβί με το καναρίνι μέχρι και το... τραπεζομάντιλο. /23

Γιατί τότε υπήρχε όντως Ελληνική κινηματογραφική βιομηχανία. Με στούντιο, σκηνικά, props, συνεργεία τεχνικών και όλα τα σχετικά. Τα στούντιο νοικιάζονταν στις κενές μέρες, τα σκηνικά ανακυκλώνονταν, οι άνθρωποι "δανείζονταν" σε άλλες παραγωγές. /24

Στο «Της Κακομοίρας» χρησιμοποιήθηκαν "δανεικοί" αρκετοί συνεργάτες της Finos Film. Ανάμεσά τους ο μακιγιέρ Σταύρος Κελεσίδης και ο βοηθός σκηνοθέτη Σταύρος Τσιώλης. Και ο γνωστός φροντιστής της FF Παντελής Παλιεράκης που στο «Της Κακομοίρας» ανέλαβε Διευθυντής Παραγωγής. /25

Οι δρόμοι των δύο ταινιών ξανασυναντήθηκαν όταν το «Κάτι Να Καίει» έκανε γυρίσματα στην Θεσσαλονίκη. Για λίγο βλέπουμε πλάνα από το κατάμεστο Ολύμπιον (αν βλέπω καλά), την αίθουσα δηλαδή που εκείνες τις μέρες προβλήθηκε το «Της Κακομοίρας» στο πλαίσιο του 4ου Φεστιβάλ. /26

Το «Της Κακομοίρας» έκανε πρεμιέρα στις 7/10/1963 και ήταν μόλις η 26η Ελληνική ταινία σε εισιτήρια τη σεζόν 1963-64 (λίγο πάνω από 200.000 εισιτήρια). Το «Κάτι να Καίει» έκανε πρεμιέρα στις 13/1/1964 και ήταν στην πρώτη θέση της σεζόν με λίγο πάνω από 660.000 εισιτήρια. /end

[Και εννοείται πως θα έρθει αργότερα κι ένα φορτηγό υστερόγραφα]

ΥΓ1. Με αφορμή τη θεατρική διανομή του «Της Κακομοίρας» να θυμηθούμε ότι Αυλωνίτης-Λάζου (Κυρ Παντελής-Λίτσα) ήταν μαζί στο «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο Κοντός» και Χατζηχρήστος-Καραγιάννη (Ζήκος-Φιφίκα) ήταν μαζί στο «Ο Σκληρός Άντρας». Και οι δύο ταινίες του 1961.

ΥΓ2. Λάζου και Χατζηχρήστος είχαν ποζάρει μαζί για το εξώφυλλο του τεύχους Φεβρουαρίου 1963 του περιοδικού "Δρόμοι της Ειρήνης", με αφορμή την παράσταση που έκανε πρεμιέρα την πρώτη εκείνου του μήνα. [πηγή: ΑΣΚΙ]

ΥΓ3. Εκείνο τον Αύγουστο οι εφημερίδες γράφουν για το "νεαρό μανεκέν Έλενα" που θα εμφανιστεί στο «Κάτι να Καίει». Εξηγούν ότι δεν έχει κλείσει ακόμα τα 17 και φοιτά στο Γυμνάσιο. Είναι η Ελένη Δελιβασίλη, η οποία βαπτίστηκε Έλενα Ναθαναήλ όταν υπέγραψε συμβόλαιο με τον Φίνο.

ΥΓ4. Μέσα σε όλο αυτό τον χαμό, ο Χατζηχρήστος εισάγεται στις 19 Αυγούστου στην κλινική «Παναγία Στυλιανή» με σκωληκοειδίτιδα. Όλα δείχνουν ότι τα γυρίσματα του «Της Κακομοίρας» είχαν τελειώσει νωρίτερα. Πήρε εξιτήριο στις 28 Αυγούστου με σύσταση να ξεκουραστεί 15 ημέρες.

ΥΓ5. Το «Της Κακομοίρας» διαγωνίστηκε στο 4ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου μαζί με τις ταινίες «Μικρές Αφροδίτες», «Ένας Ντεληκανής», «Αδελφός Άννα», και «Το Κάθαρμα». Το βραβείο Καλύτερης Ταινίας πήγε στις «Μικρές Αφροδίτες» του Νίκου Κούνδουρου.

ΥΓ6. Τα ρεπορτάζ από το Φεστιβάλ είναι πολύ αυστηρά με το «Της Κακομοίρας». Ο Πηλιχός (ΝΕΑ) γράφει μόνο "Σίγουρα δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο ταιριαστός τίτλος για ένα τέτοιο φιλμ. Αυτή είναι η κριτική μου". Και σημειώνει ότι η 2η προβολή είχε 92 θεατές σε αίθουσα 1100 θέσεων.

ΥΓ7. Τώρα που έχουμε εικόνα του σκηνικού έγχρωμο, έχουμε μία ακόμα απόδειξη πως ο επιχρωματισμός που γίνεται στις μέρες μας (όπως έγινε στο «Της Κακομοίρας») δεν γίνεται με βάση κανένα πραγματικό ντοκουμέντο, αλλά απλά με την έμπνευση όποιου κρατάει το (ψηφιακό) πινέλο.

That's all folks... [Εκτός αν ξέχασα κάτι, οπότε θα επιστρέψω]