Thread by @elisbektas

"Kako su nas lagali"

U saopštenju Odeljenja istorijskih nauka SANU pod naslovom „Kako su nas lagali“, prof.dr Milorad Ekmečić i prof.dr Vasilije Krestić, uz saglasnost ostalih članova Odeljenja, pred javnost iznose senzacionalno otkriće, koje će ostaviti duboke tragove ne samo u

naučnom, već i u političkom, pa i svakodnevnom životu Srbije i zemalja u kojima živi srpski narod. Ekmečić i Krestić su, na osnovu opsežnih istraživanja koja su trajala skoro čitavu deceniju, došli do neoborivih dokaza o najvećoj istorijskoj prevari koja se ikada i igde odigrala,

onoj o postojanju nekakve komunističke Jugoslavije, o Titu i o njegovim partizanima kao pobednicima u Drugom svetskom ratu. Najzanimljiviji detalji iz ovog saopštenja, kojim se najavljuje najveći naučni projekat svih vremena u Srbiji, „Istorija srpskog naroda i srpskih zemalja u

XX veku“, jesu oni koji se odnose na Drugi svetski rat, a koji svoju potvrdu nalaze ne samo u savezničkim, već i u nemačkim i italijanskim arhivima. Nakon sloma Kraljevine Jugoslavije, tada još uvek po činu samo pukovnik, Dragoljub Mihailović već u drugoj polovini maja 1941.

godine podiže ustanak protiv nemačkih, italijanskih, bugarskih i mađarskih okupatora. U izuzetno kratkom vremenu uspeva da formira respektabilnu vojnu silu, koja početkom 1942.godine broji dvadesetsedam pešadijskih, četiri oklopne i jednu vazdušnodesantnu diviziju, čime ova

vojska postaje četvrta po snazi među saveznicima. Štaviše, Mihailović sa svojim divizijama, čiji broj do kraja rata narasta na preko osamdeset i koje su organizovane u korpuse, armije i grupe armija, tokom celog rata vezuje više osovinskih snaga nego zajednički britansko-američki

front u Severnoj Italiji i u Zapadnoj Evropi. Već početkom 1942.godine JVuO proteruje okupatora sa najvećeg dela teritorije Srbije, Crne Gore i Hercegovine, a Mihailović svoj štab premešta sa Ravne Gore u Bileću, koja će sve do kraja rata ostati njegovo glavno komandno mesto i

neformalna prestonica Velike Srbije. Pored opsežnih operacija protiv sila Osovine na balkanskom vojištu, koje su po pravilu dovršavane odlučujućim i briljantnim pobedama, Mihailovićeve snage učestvuju i u operacijama na italijanskom i zapadnoevropskom vojištu. Slamanje nemačke

odbrane kod Monte Kasina verovatno bi uzelo znatno više vremena i znatno više savezničkih života bez herojskih poduhvata četničkih letećih odreda koji su munjevitim akcijama zauzimali okolne visove, ostavljajući nemačke komande i nemačku artiljeriju bez ključnih osmatračnica.

U normandijskom iskrcavanju u kasno proleće 1944. godine učestvovale su tri pešadijske i jedna oklopna divizija JVuO. Pored toga, leteći četnički odredi su rame uz rame sa američkim rendžerima i britanskim komandosima uništavali vitalne ciljeve u nemačkom sistemu odbrane,

olakšavajući tako napore glavnih desantnih snaga. Posebno treba istaći angažovanje 12. vazdušnodesantne divizije „Svi Četnici“, koja je u trodnevnim borbama iza normandijskog mostobrana uništila više nemačkih snaga nego američka 101. i 82.vazdušnodesantna divizija zajedno.

Ni pomorski rat nije bio manje zanimljiv. Dva Mihailovićeva kapitalna broda, oklopni krstaši „Toplica Milan“ i „Hajduk Veljko“ odneli su odlučujuću pobedu nad italijanskom mornaricom kod Otrantskih vrata, zatvarajući tako Jadransko more za operacije osovinskih snaga. Formiranje

vazdušnih snaga bilo je nešto sporije, ali već od početka 1944.godine Mihailovićevi avijatičari odnose prevagu nad nemačkim na srpskom nebu i započinju obimne bombarderske akcije na ciljeve u Austriji i Bavarskoj. Nakon učešća u operacijama zauzimanja Beča i Minhena, grupa armija

„Morava“ ostaje u poraženoj nemačkoj i preuzima kontrolu nad petom okupacionom zonom, čime ga SAD, Velika Britanija i SSSR svrstavaju u rang sa De Golom. Kralj Petar se vraća u Veliku Srbiju, a Mihailović postaje njegov prvi predsednik vlade. Kada je 2000. godine na čelo Srbije

došao nemački đak i agent Zoran Đinđić, sledila ga je čitava armija nemačkih i vatikanskih operativaca, prerušenih u naučne radnike i novinare, koji su preko noći uspeli da promene istoriju srpskog naroda i srpskih zemalja, ubacujući u nju nepostojeće likove i događaje i

menjajući tako ishod čitave epohe. Uspeh ovog zavereničkog posla je zapanjujući i pred naukom leži težak zadatak da objasni kako je čitav jedan narod mogao preko noći da doživi kolektivnu amneziju, da kao hipnotisan poveruje u stvari koliko neistinite, toliko i neverovatne.

Uznemirava saznanje da danas postoje Srbi koji, na primer, kukaju zbog postavljanja spomenika Dragoslavu Mihailoviću u Bileći, a pri tom ne mogu da se sete da je taj spomenik ustvari podignut još 1946.godine i da je uklonjen pre petnaestak godina, na lični zahtev Vladimira Bebe

Popovića. Istorija je rekla svoje, sada treba da govore psihologija i sociologija, jer jedino one mogu da objasne ovu amneziju i ovu hipnozu, kaže se na kraju saopštenja Istorijskog odeljenja SANU.

немој да ово нетко случајно покаже вулину, идиот че мислит да су ово чињенице. а аллах најбоље зна

Unroll please @threadreaderapp