Thread by @NL_Wetenschap

Ik ga het niet hebben over allerlei vormen van kwalitatief onderzoek (kwal), of over analyse methodes omdat eea dan mogelijk te complex en technisch wordt voor twitter. Focus is dus vooral interviews (1-op-1) en focusgroepen (met een groep mensen in gesprek).

1. “Dat doe ik wel even”. Soms wordt gedacht dat interviewen/een focusgroep leiden makkelijk is, maar het vergt nogal wat van iemand. Je dient veel tegelijkertijd te doen: luisteren, laten zien dat je luistert, parafraseren, doorvragen waar nodig en nagaan of je alles hebt.

Je probeert een constante balans te houden tussen hetgeen jij als onderzoeker wilt weten en hetgeen de geïnterviewde vertelt (en de volgorde daarvan). En dit komt niet altijd overeen.

Belangrijkste is m.i.; hoe moeilijk of precair een onderwerp in een interview ook is, probeer de geïnterviewde met ‘een goed gevoel’ weg te laten gaan.

2. Vaak wordt ten onrechte gedacht dat zaken zoals validiteit en betrouwbaarheid geen/een minder belangrijke rol spelen bij kwal dan bij kwantitatief onderzoek. Wel is het zo dat dit niet op een kwantitatieve manier wordt bekeken. Geen factoranalyse of test-hertest dus.

3. Een interviewschema kan hierin een rol spelen: Dit is een overzicht van de vragen die je wilt stellen in een interview. Dit schema is er om te garanderen dat je in elk interview dezelfde vragen stelt (vooral van belang als er meerdere interviewers zijn ➡️ betrouwbaarheid).

Natuurlijk zal geen enkele vraag op precies dezelfde gesteld worden, maar de inhoud en strekking ervan is dan wel dezelfde. De vragen in zo'n interviewschema komen nooit uit de lucht vallen en zijn veelal gebaseerd op bestaande literatuur.

4. Kwal is vaak een iteratief proces. Dwz: dataverzameling en data-analyse wisselt elkaar af. Zo kan het zijn dat je, na 2 interviews, het interviewschema aanpast, omdat je merkt dat er bijv. een onderwerp ontbreekt wat de geïnterviewden aangeven belangrijk te vinden.

Juist bij 'nieuw te ontginnen onderzoeksgebieden' wordt kwal vaak gebruikt. Je kan je schema dan slechts baseren op een paar studies. Aanpassing van het interviewschema geef het onderzoek dan de ruimte om alsnog onderwerpen aan te snijden die de geïnterviewden van belang vinden.

5. Member-check: van elk interview, maak je een kort verslag. Dit leg je voor aan de geïnterviewde: heb je alles goed begrepen/heb je de kern van het gesprek? Dit is één manier om de betrouwbaarheid van je kwal te vergoten. Buiten het feit, dat het netjes is tov je deelnemers.

6. Data-analyse: ik wil niet teveel ingaan op de manier van analyseren, maar interviews worden dikwijls verbatim (letterlijk) uitgeschreven en dan gecodeerd: welke codes (=paar woorden die een citaat uit een interview samenvatten) komen voor in een interview?

Om de betrouwbaarheid te vergroten doe je dit idealiter met 2 of meer onderzoekers.Elke onderzoeker codeert individueel. Daarna wordt elk interview én elke code daarin, samen besproken om tot overeenstemming te komen.

Transparantie is enorm van belang bij kwal. Wie heb je een informatiebrief gestuurd? Wie heb je geïnterviewd? Waar is dit gebeurd en hoe land duurde dit? Welke topics (onderwerpen) kwamen aan bod in de interviews? Wie heeft gecodeerd? Hoe is de member-check verlopen?

7. "Meer is niet altijd beter"! Hierbij speelt verzadiging vaak een rol. Verzadiging=elk nieuw te houden interview, biedt geen inzichten meer (codes) die niet al verkregen zijn mbv de voorgaande interviews.

Het idee: meer, meer, meer deelnemers is dus niet correct. Daarnaast is dit ook een ethisch dilemma: waarom nog meer tijd van participanten vragen dan nodig is om conclusie te kunnen trekken?

8. Terugkoppeling van de resultaten. Ik ben hier nogal fel in merk ik. Mensen nemen deel aan jouw wetenschappelijk onderzoek. Zij maken daar tijd voor vrij; een interview duurt al vlug een uur.

Ik vind het niet alleen belangrijk dat deelnemers bijv. een nette informatiebrief krijgen, maar ook dat zij de resultaten teruggekoppeld krijgen, mits zij dat willen. Informeer de deelnemer hoe de terugkoppeling van de resultaten gaat en laat deze aansluiten bij de deelnemers.

Een bijeenkomst? Een conferentie? Een flyer? Veel is mogelijk. Mensen maak tijd vrij om een bijdrage te leveren aan de wetenschap, wij als wetenschappers dienen hen dan ook bij de resultaten te betrekken.

Veel onderzoekers vergeten dit wel eens (soms door de hectiek van onderzoek doen). Ik zie dit als ethiek: een deugd kant van de wetenschap (deugdethiek).

Nergens staat zwart op wit dat het moet, maar netjes (en ik vind niet meer dan normaal) is het wel.

NB: meer en meer zien we dat subsidieverstrekkers kijken/beoordelen hoe deelnemers betrokken worden in onderzoek. Niet alleen in de terugkoppeling van de resultaten, maar ook steeds meer in de opzet van wetenschappelijk onderzoek (met maatschappelijke impact) en #valorisatie.

@threadreaderapp please unroll. Thanks.