Thread by @skpkaruna

#thread
ஆசிரியர்களுக்கும், இந்தச் சமூகத்துக்கும் எப்படி இப்படியொரு புரிதலற்ற இடைவெளி வந்துருச்சு என நண்பனோட பேசிட்டு இருந்தேன். வேறென்ன! சம்பளம்தான்.. நேத்துவரை கிராமத்துலே கூட டீ குடிச்சு இருந்தவன் திடீர்னு ஹீரோ ஹோண்டாவுலே போனா வரும் பொறாமைதான்.. அதிலும் பொண்டாட்டியும் ஆசிரியரா

இருந்து, ரெண்டு அரசு சம்பளம் வந்துட்டா அந்தக் குடும்பம் வீடு கட்டறதென்ன! அட்டிகை வாங்கறதென்ன! ஊரே பொறாமைப் பட்டு ஒதுங்கிப் போயிடுறதுதான் என்றான் நண்பன்.
இது பொதுப்புத்திக் கருத்துதான்.. நான் ஒரு கருத்தை சொல்றேன்.
நாம படிக்கும்போது நம்ம வாத்தியார்கள் நமக்கு பாடத்தைத் தாண்டி

பல விஷயம் சொன்னாங்க. வகுப்புலே அரசியல் பேசினாங்க. ஆனந்தவிகடன் சிறுகதையை விவாதிச்சாங்க. ஹிந்தி திணிப்பை ஏன் எதிர்க்கணும்னு நமக்கு விளக்கினாங்க. ஊர் திருவிழாவுலே முன்னே நிப்பாங்க. பஞ்சாயத்துலே உட்கார்ந்து நியாயம் சொல்லுவாங்க. அவங்க வீட்டு விஷேசத்துக்கு மாணவர்களை அழைத்து உட்காரவச்சு

பறிமாறுவாங்க. நம்ம வீட்டு நிகழ்ச்சிகளுக்கு முதல் ஆளா வந்து வாழ்த்துவாங்க. ஏதோவொரு விதத்துலே நம்மவீட்டுப் பெரியவங்களோட நேரடி அறிமுகமாகியிருப்பாங்க. அது நமக்கு அவங்க மேலே கூடுதல் அச்சத்தை தரும். வகுப்புலே கண்டிப்பாகவும், வெளியே தோழமையுடனும் இருப்பாங்க.
இப்போதைய ஆசிரியர்கள் எப்படி?

பாடத்திட்டத்தைத் தாண்டி, வகுப்பு நேரத்தைத் தாண்டி ஒரு அடிகூட எடுத்து வைப்பதில்லை. அரசியல், சமூகப் பிரச்சனைகளை மாணவர்களிடம் விவாதிக்கிறதில்லை. வாழ்நாள் முழுக்க மார்க் முக்கியம்டா என சொல்லிக் கொடுத்தே பழகிய அவர்கள், 1176 மார்க் வாங்கியும் இடம் கிடைக்காமல் செத்துப் போன அனிதாவை

பற்றி பிள்ளைகளிடம் பேசவேயில்லை. நீட் போன்ற திடீர் தகுதித் தேர்வுகள் அவர்களை எப்படி பாதிக்கும் என்பதை உள்ளார்ந்த ஈடுபாட்டோட வகுப்பறையில் அவர்கள் போதிச்சிருந்தால், தமிழகத்தில் பெரும் மாணவர் புரட்சி வந்திருக்காதா? எப்பேற்ப்பட்ட அநியாயம், வெறும் அரசியல் எதிர்ப்புகளோட முடிஞ்சுருச்சு?

தான் உண்டு! தன் வேலை நாட்கள் உண்டு! என்றுதான் ஆசிரியர் சமூகம் கடந்து செல்கிறதே ஒழியே முன்பிருந்ததைப் போன்றதொரு ஒட்டுதல் பொதுச் சமூகத்திடம் ஆசிரியர்களுக்கு இப்போதில்லை. விதிவிலக்குகள் நிச்சயம் இருக்கலாம். ஆனால், பொதுவா கிராமத்து பள்ளியில் வேலை செய்யும் ஆசிரியர்களுக்கு அந்த ஊரோட

எந்தவொரு தொடர்பும் இல்லையே! அந்த ஊர் விழாவுக்கு இவங்க சொந்த ஊருக்குப் போயிடறாங்க. அதிலும் 60% பெண்கள்தான் ஆசிரியர்கள் எனும்போது, அவங்களுக்கு பொதுச் சமூகத்தோட பேச்சுவார்த்தையே இல்லாமல் போச்சு. இதற்கெல்லாம் பல காரணங்கள் இருக்கலாம். ஆனால், இவை எல்லாமே உண்மைதானே!
இப்படி ஆசிரியர்கள்

வகுப்பறை பயிற்றுவித்தலுடன் தன் கடமையை நிறுத்திக் கொண்டு தனித்து இயங்குவதால், பொதுச் சமூகமும் அவர்களோட பங்களிப்பு ஏதுமின்றி, அவர்களின் மதிப்பை அறியாமல் தனித்து இயங்கப் பழகிக் கொண்டது. சமூகத்துக்குத் தேவையான நேரத்தில், ஊருக்குச் சோதனையான காலத்தில் உடன் நில்லாமல் விலகி நிற்பதால்

இப்போது, ஆசிரியர்களுக்குத் தேவையான நேரத்தில், அவர்களுக்குச் சோதனையானக் காலக்கட்டத்தில் அவர்கள் கோரிக்கையின் நியாய, அநியாயத்தைக் கூட கேட்க விரும்பாமல், பொதுச் சமூகமும் விலகி நின்று வேடிக்கைப் பார்க்கிறது.
இப்போதைக்கு சம்பளமோ! ஓய்வூதியமோ! கல்வித்தரமோ கூட அத்தனைப் பெரிய இல்லை..

ஆசிரியர்களுக்கும், பொதுச் சமூகத்துக்குமான நன்மதிப்புடன் கூடிய நல்லுறவை நாம படிச்ச காலத்தில் இருந்ததைப் போல மீட்டெடுக்க வேண்டியதே மிக மிக முக்கியமான தேவை. நல்ல ஆசிரியர் சமூகப் புரிதலுடன் தன் வகுப்பறையில் கட்டமைக்ககூடிய ஒரு அறிவார்ந்தச் சமூகத்தை கடவுளாலும் படைக்க முடியாது என்றேன்.