Thread by @muratonderman

Tr'de sayısız kastratör anne/kadın var. Aşırı koruyucu annelerin sadece erkek çocuklarını değil kocalarını da kastre ettiğine neredeyse eminim. Adamın hiçbir şeye mecali kalmıyordur. Burada kastrasyonla kastedilen bu kadınların çocukları ve kocalarının özgüvenlerini yıkması.
>>>

Orta tabakanın eğitimli kadınları içinde de çok sayıda kastratör olduğunu gözlemliyorum. Bunlar erkekleri her fırsatta kötüleyen, aşağılayan ve bu anlamda fallik rekabetçi insanlar.

Kastratör erkek ise erkek çocuğunu ezer ve kadınlara da kadın olarak kendini yetersiz hissettirir. Böyleleri de çok.
Maço ile "sen ne biçim erkeksin" diyen bir kastratör kadın, mesela bir femme fatale iyi anlaşır. Anlaşmaları çekişmelerindendir.

Bourdieu'nin dediği gibi birisiyle kavga etmek için müşterek çok şey gerekir. Femme fatale ile maço tipli ve mafya özentisi kastratör erkek bu nedenle iyi bir çift olur. Habire didişirler ve bu da anlaştıklarının işaretidir. İkisi de bilinçdışında fallusla meşguldür.

Erkekleri bir cins olarak aşağılayan (erkekleri doğrama cemiyetinin yaptığı gibi) kastratör kadınlar, erkeklerin kendilerini özgüvensiz, özsaygısız ve özdeğersiz hissetmelerini sağlayan manipulatif yöntemleri zaman içinde olgunlaştırırlar; çünkü buna ihtiyaç duyarlar.

Nasıl ki Stalin gibi gaddar psikopatlar için proleterya diktatörlüğü bulunmaz bir nimetti, kastratör kadınlar için de feminizm öyle oldu. Bu elbette her feminist kastratör demek değil. Ama olanları da ayırmak pek zor değil.

Feminizm öyle bir meşruiyet dalgası yarattı ki bu onu neredeyse dokunulmaz kılıyor ve her laf edene "dokunanı yakarım" tavrı sergileniyor. Aslında feminizm iyi ve haklı bir hareket. Ama aynı zamanda, kastratör ve fallik rekabetçi kadınlar için de bir sığınak hatta yuva.

Tarihsel eşitsizlik olmasaydı, kastratör kadınlar da olmazdı denebilir bir peşin düşünceyle ama ben ondan hiç emin değilim.

Nefretçil olmayan agresyona hak taleplerinde, eşitlik mücadelelerinde ya da kendini ileriye sürmek için sık başvuruluyor. Ama bir kastratör kadının hak ve eşitlik talebi nefretçil agresyona batmak zorundadır. Dili ve söylemi de de nefret dilidir.

Ben kadınların asimile olarak kamusal ve sosyal alana çıkabildiklerini düşünüyorum. Bu agresyon belki biraz da asimilasyonun işaretidir. Erkekler kendilerini ileri sürmek için agresyonu çok kullanır.
Oysa ihtiyaç olan, kadınların erilleşmesi değil erkeklerin biraz dişilleşmesi.

Çünkü kamusal alan zaten yeterinden de çok eril.
Erkekler dişillikleriyle barışırsa herkes için daha iyi olur. Böylece kadınlar karşısında da özerkleşirler ve onları rahat bırakırlar.
Çünkü özerk bir insan diğerini rahat bırakır.

Şu anda erkekler genellikle dişil yönleriyle ancak bir kadın üzerinden veya onun dolayımıyla ilişki kurabiliyor. Bu da onları kadınlara bağımlı kılıyor. Bunun bazı sonuçları var.

Sözü geçen bağımlılığın ürettiği arzu ve korku (çünkü erkeğin kendisiyle ilişki kurması kadının mevcudiyetine bağlı olduğu için o kadını kaybetmekten korkuyor) dinamiğini iktidarla yönetmeye girişiyor erkekler.
Erkeklerin kendi psikolojik dişillikleriyle barışması çok önemli.

Lakin, tarihsel sebeplerle üstünlük atfedilen penisin (yani fallusun) sembolik bir eşdeğerine sahip olduğunu,kendisinin de sahip addedilenler kadar değerli olduğunu nefretçil bir agresyonla sergilemek isteyen kadınlar toplumsal cinsiyet eşitliği hedefine nasıl hizmet edebilir ki?