प्राप्ती एक भजन विरुद्ध । दोहींचा संवाद परिसावा ॥१॥
हिंदुक तुरक कहे काफर । तो म्हणे विटाळ होईल परता सर । दोहींशीं लागली करकर । विवाद थोर मांडला ॥२॥
तुर्क:- सुनरे बह्मन मेरी बात । तेरा शास्तर सबकु फरात । खुदाकु कहते पाऊ हात । ऐशी जात नवाजे ॥३॥
तुर्क:- सुन रे बह्मन पानबुडे । बुडक्या मारे पान कुकडे । तुम्हारा शास्त्र जो कोई पढे । वो बडे नादान ॥५॥
तुम्हारा शास्त्र सबही ढिला । अल्लापर लेते हिल्ला । क्या भारुवलविल्ला । कम अकलोके ये बात ॥७॥
फकर अफजुल्ला खुदाकु भावे । भीक देता लेता भिस्तकु जावे । भिक्षा पावन परप्रभवे । हे दीक्षा देवें दाविली ॥९॥
अल्ला येर खालीकी । गाफीला दरदोकु जा । अल्ला येर खालीकी । गाफीला दर दोगखी ।
फकीर मागतो भीक । अल्ला दोश नेला । अल्ला वलकलतांतील तूं अल्ला । हारसीर मौजूद तूं अल्ला ।
आणा तूप रोटी कानवला । अल्ला दूधभात दे मला । अल्ला मांडे पुरी घारी दे मला । अल्ला वडेवडुचे दे मला ।
असंतुष्टः सदा पापी संतोषी सोमपः स्मृतः । बळी खुदाचा खासा बंदा । त्याच्या भुलला भक्तिवादा ।
त्यापासें देव तिष्ठे सदा । तुम्ही कां निंदा करितसा ॥११॥
झूठे लतीफें कैंव कैंव चलाये । खुदाकी औरत चोर लेगये । उसे बांदरे मदत हुवे । ओ शास्त्र पढ पढ मुवे । गफलत खाय गुमार ॥१३॥
बाबा आदम माया हुवा जोडा । हे किताब तुम्ही पढा । आपुलें शास्त्र नेणा धडफुडा । आम्हांसी झगडा कां करितां ॥१५॥
बाबा आदम माया हवा जाहली । ती म्हणतां तुम्ही सैतानें नेली । सीता रावणें चोरिली । ते का बोली उपहासा ॥१७॥
रामे जत्पती बोलाविले । सीता शुद्धी करावया ॥१८॥
तुर्क:- सुन रे बह्मन अक्कल गधडे । जबा दराजी जबा जोडें । तुमारा शास्त्र जो कोई पढे । ओ बडे गाफील ॥१९॥
छपे छपे बंद खुलास किया । इन्ने बातपर बोध लाया । खुदाकूं कहे जेहेर पिलाया । या हिल्ला या सालीम ॥२१॥
काफरनें अक्कल छोडी । खुदाकी बढाई साली तोडी । क्या मारुंका थपडी । जबा जोडीभी करतां ॥२३॥
जहां मनकी बढाई । तहां खुदा एकलासा नहीं । गैबमा खुदा छापा भाई । हे फारसी पाही तुम्ही पढा ॥२५॥
आवलीया । आवलीया शाहामोदीन आली । आली अपरसून बोली । गाय गज बांदरे । समस्त रक्षिजे परमेश्वरें । ही तुमचीये किताबे उत्तरें । तुम्ही त्या कां रे मानाना ॥२७॥
तुर्क:- तूं रहे रहे बह्मन जोकांडी । तूं क्यां क्यां हा हीकात मांडी । बंदगी करना सालीम लंडी । सीर दाढी मुंडी खुदानें ॥२९॥
उसके हुजूर पुराना पडे । औरत मर्द सब खडे । उसके आगे लिडीलिडी पडे । नव्हे बडे नादान ॥३१॥
जिस फत्तरपर शेंदूर चढे । उसके आगे औरता खडे । निंव पहेरनें नंगे खडे । मागें पोंगडे उनके पास ॥३२॥
हिंदु:- जळीं स्थळीं काष्ठीं पाषाणीं देव । हा तुमचे किताबाचा मुख्य भाव । तुमचे तुम्हांसी न कळे पाहा हो । पूर्ण अभाव तुर्काचा ॥३४॥
जी जी नेत करी बंदा । ती ती पूर्ण करी खुदा । तुमचे किताबाचा बांधा । तुमचे बोधा कां नये ॥३६॥
दुरिलासी हांक मोठी । जवळिलासी कानगोष्टी । तुम्हांसी निकट झाली भेटी । ओरडोनि उठी मुख्य मुलांना ॥३८॥
पाच वख्त खुदाचे झाले । बाकी वख्त काय चोरी नेले । तुमचें शास्त्र तुम्ही भुलले । देवासी केले एकदिशी ॥४०॥
केवळ जे का मेले मढें । त्यांचीं जतन करतां हाडें । फुल गफल फतरियावरी चढे । ऊदसो पुढें तुम्ही जाळा ॥४२॥
कहो सर्वांभूतीं भगवद्भावो । बोले एक जगे खाना कोन खावो । एक एकीसकू हात न लावो । जुदा जुदा ठावो अलाहिदा ॥४४॥
औरत आपकी घर खाना खावे । उसे सैंपाकमें ती बाहेर करावे । रात ज्याकर उसपास सोवे । तव ना कहे नापाक ॥४६॥
हिंदु:- तुम्ही तुरक परम मूर्ख । नेणां सदोष निर्दोष । प्राणी प्राण्यातें देतां दुःख । भिस्तीमुख तुम्हां कैंचें ॥५०॥
जबे करुनी तुम्ही सांडा कुकडे । फडफडीत तुम्हांपुढें । येणें तुम्हांस काय सबब जोडे । पढत वेडा मुलाना सालीम ॥५२॥
हाजार जबे करी एकला । एक उठवितां तरी मुलाणा भला । भिस्ती श्रम व्यर्थ पडला । दोष घडला प्रत्यक्ष ॥५४॥
हिंदुकरितां खुदा चुकला । त्याहूनि थोर तुमच्या अकला । हिंदुस मुसलमान केला । गुन्हा लाविला देवासी ॥५६॥
जबे करितां मुलाना बैयत बोले । कभी उठावनकूं जीभ न हाले । वो खुदा बिगर किसका न चले । बह्मन बोले वो सही बाता ॥५८॥
हिंदु:- ब्राह्मण म्हणे अहोजी स्वामी । वस्तुता एक आम्ही तुम्हीं । विवाद वाढला न्याति धर्मी । जातां परब्रह्मीं असेना ॥६०॥
हिंदु:- सर्व धर्म ज्याचा निमाला । मनोधर्म तुरुकें ऐकिला । आनंद परम जाहला । मंत्र केला उपदेश ॥६२॥
आम्हीं तुम्हीं केला झगडा । तो परमार्थाचा बांध उघडा । प्रबोधावया महा मूढा । कर्म जडा उदबोध ॥६४॥
ऐक्यवाक्य विवाद । विवादीं जाहला अनुवाद । एका जनार्दनीं निजबोध । परमानंद दोहींसी ॥६६॥
🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏