Weetje: Nescio werd in 1918 getroffen door de Spaans griep en overleefde het maar net. In die tijd werd vooral de werkende mannelijke bevolking tussen de 20 en 40 jaar getroffen. In een tijd met weinig sociale voorzieningen bleven de kostwinners zolang mogelijk doorwerken.
Directeur Freese bedankte begin februari 1919 het OLVG voor de ' uitnemende wijze, waarop U dezen, zoo ernstigen zieken patient , er weer bovenop helpt geholpen' en schonk f 500,00 als dank. Nescio besefte dat hij als 'reutelend ding' in z'n bed gelegen had.
Toen ik in't ziekenhuis weer was bijgekomen en begreep dat ik bijna dood was geweest heb ik me voorgenomen, me nooit meer ergens zorgen over te maken. Als ik een volgende keer sterven moest wilde ik geen spijt hebben van verknoeiden tijd.
De meeste dodelijke slachtoffers vielen in de tweede golf van de Spaanse griep, tussen half september en half december 1918, in 13 weken tijd. De ziekte kwam onverwachts als een sluipmoordenaar en had soms binnen een paar dagen de dood tot gevolg.
Geneeskunde stond nog in de kinderschoenen. Virussen waren nog een mysterie, antibiotica bestonden nog niet, een vaccin was er niet, centrale regie en overzicht ontbraken. Medici overzagen maar gedeeltelijk welke ramp zich voltrok.
Ook toen duurde het herstelproces lang. De zwerftochten waar Nescio zo van hield kon hij in april 1919 nog steeds niet maken.'Die vuile griep heeft me half invalide gemaakt, hopelijk slijt het met een jaartje uit.'
Zijn werkgever schreef aan buitenlandse relaties: 'Gronloh 'is not yet what he ought to be.' Hij had geprobeerd weer te werken maar was uiteindelijk toch weer thuis beland.
Tijdens herstelperiode legde hij zich een gedisciplineerde levenswijze op: op tijd naar bed (niet later dan 21:30) en om 7:00 er direct uit als de wekker ging. 's Ochtend met lauw water wassen en 's avond met koud water. Lopen van een naar het het werk.
's Avonds na het avondeten en half uur in de buurt rond stappen en 's zondags een grote wandeling maken. Hij begon ook met gymnastiek. Iedere ochtend minstens twaalf rompbuigingen (gestrekte knieeen, vingers op de grond). Veel fietsen. Alcohol bij hoge uitzondering, wel roken.
Tijdens herstelproces begon hij met uitwerken van een idee voor een roman: een liefdesgeschiedenis tussen typiste Lize en twee collega's van haar kantoor, genaamd Ko en Jan. In de roman kon niet eerder gepubliceeerd materiaal gerecycled worden.
Informatie ontleend aan de lezenswaardige Nescio biografie van Lieneke Frerichs.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
