อ่านไม่ผิดหรอก ใช่ ผู้ชาย
ตอนอกหักนั่นเหมือนได้เปิดโลกใหม่ เหมือนได้รู้ความจริงที่ไม่รู้สึกตัวมานาน
และจบลงที่ถูกเกลียดเหมือนกันไม่มีผิด
โอเค ก็ได้ ยอมรับก็ได้ เกวิน แกทำพลาดอีกแล้ว
พอนึกได้ว่าเป็นแค่แอนดรอยด์ก็หลุดปากไปว่าเป็นพวกหุ่นกระป๋อง
ไม่ได้คิดน้อยใจโชคชะตาที่มันเป็นแค่หุ่นไร้ความรู้สึกเลยสักนิด
ก็ไอ้หุ่นหงิมนั่นดันคอยตามคอยน้วยหมวดแฮงค์เกือบตลอด!
เฮ้ย หมวดนั่นก็โหดร้ายกับแกมาก่อนเหมือนกัน ทำไมสนใจแต่หมวดล่ะ
แต่จะให้กลับไปทำดีด้วยก็ไม่ไหว ต่อให้ทำได้ก็ไม่ทัน
เหม็นความรักโว้ย
หมวดชอบผู้หญิงไม่ใช่หรอวะ!?
แม่ง
เกวินไม่เข้าใจ
ไม่ได้พาล แต่เกลียดแอนดรอยด์! เกลียดหน้าหงิมๆ เสียงแปลกๆ นั่น
โดยเฉพาะหน้าหงิมๆ ที่ยิ้มให้หมวด
เสียงแหบๆ ที่คุยกันกระหนุงกระหนิง
เหม็น!
แต่เดินไปไม่ทันพ้นสถานี แม่งก็ชนกับตึกที่เดินมาขวาง
เดี๋ยว ตึกบ้านไหนเดินมาขวางได้วะ ยังไม่ทันดื่มแก้เหงาก็เมาแล้วหรอ หรือกลิ่นความรักมันทำให้คนรอบข้างเมาได้
เกวินเงยหน้ามอง ก่อนจะติดสตั๊น
วดฟ วดฮ
ไหงไอ้หุ่นติ๋มมันมายืนข้างหน้านี่ได้วะ
ก็มันยังสวีทไม่แคร์สถานที่ที่โต๊ะแฮงค์ไม่ใช่หรอ
เหลียวหันไปมองดู- - -
นั่นไง จู๋จี๋กันจนคนรอบโต๊ะยังเอียน เบาหวานแดกกันทั้งสน.
หรือพระเจ้าจะเข้าใจคนโสดอย่างเขาวะ?
นี่คือโอกาสของเขาใช่ไหม?
ว่าแต่ จะทำยังไงให้อีกฝ่ายประทับใจดีวะ
ล้มลงไปเพราะชนกันก่อนหน้า ก็ช้าไป แถมดูสาวไปหน่อย แล้วถ้าอีกฝ่ายเกิดไม่ชอบคนอ่อนแอก็แย่เลย
แนะนำตัวหล่อๆ อาสาพาทัวร์สถานี นี่จะน่าจดจำไหมวะ
คือถ้ามันแยแสสักนิดก็แสดงว่ามันยังมีแววเป็นดีเวียนได้
แต่ก็หมายความว่าความประทับใจแรกเป็นศูนย์ด้วยเช่นกัน
ทำไมชีวิตมันยากเย็นขนาดนี้วะ ไม่เข้าใจว้อย
แต่เดี๋ยว- - -เขาจะพยายามให้ไอ้หุ่นนี่ประทับใจเขาทำไมวะ
ออร่านี่ต่างชิบ ทำไมมันดูตัวใหญ่กว่าด้วยวะ ไม่เห็นจะน่ารักเหมือนรุ่นก่อนเลยว่ะ หน้าแม่งก็นิ่ง แต่เสียงนี่ประหลาดเหมือนอยู่
แต่หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่เอาคู่หูเว้ย!!!!
เบะปากใส่หนึ่งทีแบบคูลๆ
“ฉันแม่งโคตรเกลียดเลยว่ะ แบบว่าเหม็นกลิ่นพลาสติก”
“กวนตีนจังวะ!!!!” กำหมัดต่อยแม่ง
“ต้องขอโทษอีกครั้ง ผมให้คุณต่อยผมตรงๆ แบบที่ คอนเนอร์RK800เคยทำไม่ได้ครับ ตอนนี้กฎหมายเกี่ยวกับการทำร้ายแอนดรอยด์เริ่มบังคับใช้แล้ว ผมพิจารณาแล้ว มันคงไม่เหมาะถ้าจะให้คุณต่อยผมครับ”
โอ้โห แสดงว่าก่อนหน้านี้ที่เคยทำร้ายหุ่นหงิมรุ่นก่อนได้คือมันยอมให้เขาทำ แม่ง!
โมโห!!! ไม่เหมาแล้วสเปรย์ดับความรัก ขอเก็บตังไปซื้อสเปรย์ทำลายนาโนเทคโนโลยีของมันดีกว่า
มันต้องพังกันไปข้างนึง!!!!!
“เกวิน รี้ด หยุดเดี๋ยวนี้” เสียงจากนายใหญ่ที่สุด ฟาวเลอร์เปิดประตูตะโกนดังลั่นสถานี “ไอ้พวกผีพนันด้วย ไม่ต้องคิดพนัน หุ่นนั่นรุ่นพัฒนากว่าคอนเนอร์ ยังไงหุ่นก็ชนะ”
โห โคตรหยาม
ไม่ได้ยอมแพ้นะเว้ย
“เกวิน คอนเนอร์ มาคุยกัน”
“ครับ” ประสานกันสองเสียง แอบเห็นฟาวเลอร์กรอกตาวนซ้ายขึ้นบนไปขวากลับมาที่เดิม
“900”
เวร ใครเสือกตั้งชื่อให้เหมือนกันวะ
“คำสั่ง เกวิน กับแฮงค์ฉันยังบังคับได้ ทำไมจะบังคับนายอีกคนไม่ได้”
“ถ้างั้นก็ให้แฮงค์ไปสิ”
นี่ผู้กองไม่ได้เจตนาจะเหยียบเขาให้จมดินใช่ไหมวะ แม่ง โคตรแทงใจดำ
“อีกอย่าง เพราะใครๆ ก็รู้ว่านายเกลียดแอนดรอยด์ งานนี้ถึงต้องเป็นของนายไงล่ะ”
“!?!?”
“แต่- -“
“จะแต่หรือจะลาออกหางานใหม่ เลือก” คำถามที่ไม่ใช่คำถาม
“แฮงค์ยังรักแอนดรอยด์ได้ นายก็ทำได้ เกวิน”
ความจริงที่เกวินนั่งยันนอนยันขนาดนี้ไม่ใช่เรื่องไม่อยากมีคู่หูหรือแอนดรอยด์หรอก
ถึงจะบอกว่าต่าง แต่หน้ามันเหมือนกันอะ
แต่ก็เหมือนแค่หน้าอะ!!
เห็นละช้ำใจเว้ย!!!