De provincie Brabant wil dus 6 veehouderijen verspreid over NL opkopen om de komst van Logistiek Park Moerdijk mogelijk te maken. Hoe wenselijk en rechtvaardig is dat? Wordt hier iets/iemand door benadeeld? Een poging tot wat antwoorden op al dan niet gestelde vragen. (1/23)
Allereerst even de techniek. Het klinkt heel vreemd dat Brabant een boerderij in Drenthe koopt om stikstof uit Moerdijk te compenseren. Toch is dat op zichzelf niet zo gek. De NOx uit industrie en verkeer slaat vaak pas tientallen of honderden kilometers van de bron neer. (2/23)
Het Logistiek Park Moerdijk (LPM) is niet eens zo'n enorme uitstoter. Maar de stikstof vanuit het park slaat door de vluchtigheid wel verspreid over heel Nederland neer. Op álle natuurgebieden moet daarom compensatie plaatsvinden, ook al is de bijdrage van LPM minimaal. (3/23)
Voor provincies is het ingewikkeld dat stikstof zich niet aan provinciegrenzen houdt. Een ontwikkeling in Brabant heeft dus gevolgen tot in Drenthe. Andersom kan dat ook zo zijn. Provincies moeten dus in feite in elkaars gebied compensatiemaatregelen zien te verzinnen. (4/23)
Als iedereen zou doen wat Brabant nu heeft gedaan, zou het hek wel van de dam zijn. Dan zouden (ik chargeer een beetje) er nu 12 provincies bij de buren veehouderijen aan het uitkopen zijn om hun eigen stilliggende projecten rondom wegen en industrie te kunnen faciliteren. (5/23)
Dat is niet handig, en daarom moet er een soort stikstofverdeelsysteem komen. Waarbij provincies allemaal een soort eigen pot met stikstofruimte kunnen beheren, waarvoor zowel bedrijven als andere provincies die ruimte zoeken kunnen aankloppen. (6/23)
Die provinciale stikstofpotten zijn nu nog leeg. Daardoor zitten we nu ook in zo'n lastige situatie. Bij alle provincies ligt een stapel te realiseren projecten op de plank. Maar die kunnen alleen doorgaan als er genoeg stikstofruimte is bij álle relevante natuurgebieden. (7/23)
Dat Brabant niet heeft gewacht tot er een doortimmerd systeem is, heeft kwaad bloed gezet bij andere provincies. Je zou verwachten dat die woede voortkomt uit het feit dat Brabant schaarse stikstofruimte in andere provincies inpikt. Maar dat is niet zozeer de kwestie. (8/23)
In feite helpt Brabant collega-provincies zelfs met het verwerven van stikstofruimte. Brabant heeft in pakweg Drenthe maar een klein gedeelte van de opgekochte vergunning nodig. Het overgrote deel van de door Brabant gekochte ruimte krijgt Drenthe in de schoot geworpen. (9/23)
De opmerking hier van CU en CDA in Zeeland slaat dus niet echt ergens op. Brabant heeft Zeeland in feite zelfs aan stikstofruimte geholpen. Waarbij het overigens wél heel goed te begrijpen is dat Zeeland niet staat te juichen vanwege dat cadeau. (10/23)
pzc.nl/zeeuws-nieuws/…
pzc.nl/zeeuws-nieuws/…
Want zoals gezegd: als elke provincie zonder onderling overleg gaat stikstofshoppen, dan is dat zeer onwenselijk. Elke provincie heeft namelijk de taak om zorgvuldige afwegingen te maken tussen de belangen van natuur, landbouw en andere sectoren. (11/23)
Een deugdelijk stikstofbeleid is namelijk iets anders dan lukraak bedrijven wegkopen. De term 'gebiedsgerichte aanpak' valt daarbij vaak: Brabant is er zelfs een van de voorvechters van dat provincies zelf zo veel mogelijk beleidsvrijheid krijgen in het stikstofdossier. (12/23)
Zo wil Brabant graag (extensieve) melkveebedrijven behouden rondom natuurgebieden. De relatief natte gronden zijn vooral geschikt om koeien te laten grazen. Die stoten stikstof uit, maar toch zal de provincie daar terughoudend willen zijn met het saneren van melkvee. (13/23)
Stel dat er dan ineens een buurprovincie komt die zonder overleg juist zo'n bedrijf koopt: dat zou onwenselijk zijn. Nu is dit voorbeeld wat dramatisch, want Brabant kocht bedrijven op die openbaar te koop stonden of al gestopt waren. Maar toch: oncollegiaal is het. (14/23)
Een nog teerder punt is dat de hele systematiek rond stikstof enorm gevoelig ligt. Zowel tussen provincies onderling als tussen provincies en het Rijk als tussen de overheid en de agrarische sector. Het duurt niet voor niets zo lang om tot afspraken te komen. (15/23)
Binnen de landbouw leeft heel erg het idee: 'wij moeten wijken zodat andere sectoren wél kunnen ontwikkelen.' Zo gaf FDF in de laatste - niet al te gezellige - brief aan dat de stikstofruimte van de boeren 'linea recta naar Schiphol en de zware industrie gaan'. (16/23)
Maar daar komen we dan wel bij de andere kant van de cijfers van het RIVM. De bijdrage van luchtvaart en industrie is namelijk klein. Te klein, volgens velen. Maar Schiphol en de industrie hebben dus ook maar weinig stikstofruimte nodig om te kunnen/mogen ontwikkelen. (17/23)
Dat principe geldt breder, waardoor een massale sanering van de landbouw helemaal niet nodig is om ontwikkelingsruimte voor andere sectoren te creëren. Mits provincies dat een beetje slim en fatsoenlijk op elkaar afstemmen. Daar is Brabant dus erg beroerd mee begonnen. (18/23)
Vooral ook omdat de provincie de perceptie voedt wél lukraak boeren uit te kopen. Dat zet kwaad bloed en leidt tot een verharde discussie. Terwijl de realiteit óók is dat Drenthe waarschijnlijk een boer minder hoeft uit te kopen, omdat Brabant dat al voor ze gedaan heeft. (19/23)
Waar ik het nu nog niet over gehad heb, is de natuur zelf. Heeft die onder deze stap van Brabant te lijden? Nee, want vergeet niet: bij elke stikstoftransactie hoort een afromingspercentage van 30 procent. (20/23)
De natuur is er in dit systeem dus vooral bij gebaat dat stikstofruimte van eigenaar wisselt, want daar zit dus automatisch een krimp van de (berekende) depositie bij inbegrepen. (21/23)
Ik ben overigens wel benieuwd wat de Brabantse politiek van dit opkoopplan vindt. Er zal uiteraard gemord worden over de gang van zaken. Maar mijn gok zou zijn dat er een meerderheid voor is. De VVD heeft hier immers in het provinciebestuur ook gewoon bij gezeten. (22/23)
Ik laat nu nog een heleboel aspecten on(der)belicht, maar omwille van de leesbaarheid laat ik het hier maar even bij. (23/23)
