Thread by @benwilbrink

Het examennummer van Euclides (wiskundeleraren) doorgebladerd. Wiskunde-B vwo lijkt inderdaad een examen WISKUNDE te zijn, met maar 2 contextopgaven (klopt dat?) “waarbij lln. moeten laten zien dat zij in staat zijn de wiskunde uit die context te halen” (auteur Marcel Daems).

Ik blijf dat werken met contexten idioot vinden, omdat ik geen onderzoek ken dat aannemelijk maakt dat lln. zich er doeltreffend op kunnen voorbereiden (kwestie van validiteit van het examen, dat is niet niks). Probleem: de verzameling van mogelijke contexten is oneindig.

Daems: “Een stevig examen waarin veel algebraïsche vaardigheden en denkactiviteiten van leerlingen gevraagd worden, een examen met genoeg uitdaging.” Toetsen op denkactiviteiten maakt van het examen een intelligentietest. Maar dit terzijde. Marcel Daems ziet dat ook wel, en

zegt er dit over: “Toen ik na afloop het examen ging maken, kwam ik allerlei listigheden tegen”.

Laten we toch maar eens een nationaal debat over nut en noodzaak van examens organiseren, denk ik dan. En over wat we onder kwaliteit van een examen meten verstaan. Idem terzijde.

Kijken we dan naar de andere wiskunde-examens, dan vliegen de contexten je om de oren. Wat toetsen die examens dan? Weet u het?
En wat zegt dat over de kwaliteit van het wiskundeonderwijs in, bijvoorbeeld, het vmbo? De OECD: kwalitatief onder de maat. read.oecd-ilibrary.org/education/equa…

Hugo Duivesteijn bespreekt wiskunde vmbo-gt met ‘toepassingsvragen’. Wiskunde hè.
- Paddenstoelen (4 vragen)
- Watertank (idem)
- Bibliotheken (3 vr)
- Piramide van geodriehoeken (4 vr)
- Mount Everest (4 vr).
Is dit ex. ‘een degelijke toetsing van de eindtermen’ (Duivesteijn)?

Ik dacht het toch niet. En wel hierom.

Vergeleken met het examen wisk. B vwo is vmbo-gt veel moeilijker: naast het paraat hebben van de wiskunde moeten de lln. immers OOK alle NIEUWE informatie uit de context in het werkgeheugen vasthouden! benwilbrink.nl/publicaties/14…

De capaciteit van dat werkgeheugen is erg beperkt. Dat geeft niet voor de wiskunde: bij redelijke beheersing van de wiskunde doet die geen grote aanspraak op de capaciteit van het werkgeheugen. Nieuwe info uit de context doet dat wel: die komt niet uit het langetermijngeheugen.

Wat onvermijdelijk meespeelt bij examens met contexten, zoals bij dit vmbo-gt voor alle vragen geldt:
Lln. verschillen onderling in capaciteit van dat werkgeheugen, en in toevallige voorkennis van contexten. Wat testen we dan met zo’n examen precies? Is het wel een examen?

Hoe kan het dat het Cito deze misstanden niet signaleert en repareert? De verklaring zit misschien in verliefdheid van Cito-staf op psychometrische modellen die uit de wereld van de testpsychologie komen, totaal anders dan onderwijs. Ik leg het hier uit benwilbrink.wordpress.com/2019/09/

unroll @threadreaderapp