Thread by @ArkadiuszLegiec

W miniony weekend Michaił Sakaszwili powrócił do Gruzji po kilku latach emigracji. Nigdy nie utracił on wpływu na gruzińską politykę, jednak teraz „czynnik Miszy” zogniskuje wokół siebie najważniejsze elementy kryzysu politycznego w tym państwie.
#THREAD 1/27

Nie znajduję odpowiedzi, dlaczego teraz Sakaszwili zdecydował się na powrót do Gruzji – mógł to zrobić rok wcześniej czy później. Powrót, ze świadomością tego, że zostanie się aresztowanym, nie stawia gruzińskiej polityki „na głowie”, jednak uwydatnia jej systemowe problemy.
2/27

Scena polityczna w Gruzji co najmniej od 2019 r. jest zdominowana przez konflikt rządzącego Gruzińskiego Marzenia (GM) z opozycją, na czele ze Zjednoczonym Ruchem Narodowym (ZRN) (partia Sakaszwiliego), który możemy zobrazować jako konflikt obozów „anty-„ i „pro-„ Sakaszwili
3/27

GM wygrywa w Gruzji wszystkie wybory od 2012 r. Partie opozycyjne, na czele z ZRN, nie są od tego czasu w stanie nijak zagrozić pozycji GM, niezależnie od problemów gospodarczych, epidemicznych czy międzynarodowych, z jakimi boryka się Gruzja,
4/27

Same partie opozycyjne w tym czasie mierzyły się ze swoimi własnymi problemami – brakiem realnej alternatywy wobec wyborców, związanej ze słabością ich programu politycznego, wewnętrznymi rozłamami oraz niejednoznacznym stanowiskiem wobec byłego lidera ZRN – Sakaszwiliego.
5/27

W samym ZRN w ostatnich latach zderzały się ze sobą dwa poglądy – dalej traktować Sakaszwiliego jako patrona ZRN i wykorzystywać ten fakt do uderzania w rząd GM, nawet kosztem wewnętrznej stabilności Gruzji (za tą opcją stoi obecny lider ZRN – Nika Melia)…
6/27

…lub odciąć się od Sakaszwiliego i zrzucić z barków opozycji ciężar wizerunkowy związany z jego osobą, który wciąż w dużej części gruz. społeczeństwa jest postrzegany negatywnie (za tą opcją stał kandydat ZRN w wyborach prezydenckich w 2018 r. – G. Waszadze)
7/27

Waszadze dzięki temu był w stanie rzucić realne wyzwanie kandydatce popieranej przez GM w wyborach prezydenckich w 2018 – Salome Zurabiszwili, zbierając w tamtych wyborach niespełna 800 tys. głosów (po 2012 partie opozycyjne nigdy więcej nie zbliżyły się do takiego wyniku)
8/27

Porażka Waszadzego sprawiła jednak, że politycy opozycji doszli do wniosku, że GM jest na tyle mocne, że nie da się z nim wygrać w perspektywie krótkoterminowej, niezależnie od obranej strategii działań i stanowiska wobec Sakaszwiliego.
9/27

ZRN zdecydował się więc na przyjęcie długoterminowej strategii, której celem jest:
1.Umocnienie ZRN jako głównej partii opozycyjnej (przez chwilę ta pozycja mogła być zagrożona w związku z rozłamem i powstaniem Europejskiej Gruzji)
2.Podważenie legitymacji i wizerunku GM
10/27

Wybory lokalne w br. pokazują, że ZRN udało się osiągnąć pierwszy cel – partia „wykosiła”, zmarginalizowała lub wchłonęła inne partie, które aspirowały do odgrywania aktywnej roli po stronie opozycji, skonsolidowała twardy elektorat (na poziomie 500-550 tys. wyborców)
11/27

Stało się tak w dużej mierze dzięki temu, że ZRN wizerunkowo i w strategii swoich działań mocno postawił na związki z Sakaszwilim
W konsekwencji jeszcze silniej zabetonowało to gruzińską scenę polityczną i spolaryzowało ją pomiędzy GM (antysakaszwili) i ZRN (prosakaszwili)
12/27

O drugi cel – podważenie legitymizacji i wizerunku GM – ZRN wciąż walczy. Sakaszwili w tej walce odgrywał ważną rolę, a po jego powrocie do Gruzji i aresztowaniu ten właśnie „czynnik Miszy” odegra jeszcze większe znaczenie
13/27

ZRN uderza w legitymację rządów GM kwestionując uczciwość i legalność kolejnych wyborów w Gruzji – przede wszystkim wyborów parlamentarnych w 2019 r., zarzucając GM korupcję wyborców, fałszowanie protokołów, wykorzystanie adminresursu itd.
14/27

Dzieje się tak mimo, iż OBWE, obserwujące wszystkie wybory w Gruzji, zarzutów ZRN nigdy w pełni nie potwierdziło. Zgodnie z OBWE podczas wyborów w Gruzji występują określone problemy, jednak co do zasady są one demokratyczne, konkurencyjne, odzwierciedlają wolę wyborców.
15/27

Podważanie legitymacji GM przez ZRN wiąże się jednak ściśle z podważaniem wizerunku partii rządzącej, za równo wewnątrz Gruzji, jak i na arenie międzynarodowej.
ZRN konsekwentnie (jednak bez większych podstaw) oskarża GM o „prorosyjskość”
16/27

Prorosyjskość to silny zarzut na arenie wewnętrznej w państwie, gdzie co najmniej ponad 80% społeczeństwa postrzega Rosję jako największe zagrożenie dla bezpieczeństwa swojego państwa oraz okupanta, który jest odpowiedzialny za separatyzm ponad 20% gruzińskiego terytorium
17/27

W tym elemencie Sakaszwili odgrywa bardzo ważną rolę, ponieważ jego postać, kojarzona z antyrosyjską polityką, która wyprowadziła Gruzję z rosyjskiej strefy wpływów, jest zestawiana w kontraście z bardziej wyważonym wobec Rosji stanowiskiem GM
18/27

Nie jest jednak tak, że GM można słusznie przypisać prorosyjskość, jednak wielu komentatorów w Polsce i Europie łapie się na to. GM nie zmieniło proeuropejskiego i proatlantyckiego kursu polityki zagr. Gruzji, nie stało się marionetką Putina wbrew oskarżeniom opozycji
19/27

Jednak formułowanie tego typu zarzutów i konieczność tłumaczenia się z nich przez rząd GM to istotny czynnik wpływający na jego relacje międzynarodowe. Zbiega się to również w czasie z ochłodzeniem relacji UE-Gruzji związanym ze wzmocnieniem „konserwatywnych tonów”…
20/27

…przez rządzących w kampanii wyborczej (pisałem o tym we wcześniejszych wątkach – link na końcu), czy skandalem podsłuchowym (okazało się, że gruzińskie służby podsłuchiwały europejskich dyplomatów).
21/27

Należy do tego również dodać symbolikę, jaką powrotowi Sakaszwiliego do Gruzji będzie chciała nadać opozycja – czyli przyrównywaniu tego posunięcia do powrotu Nawalnego do Rosji… (zdecydowanie przestrzegam przed tworzeniem takich analogii).
22/27

Warto pamiętać, że były prezydent Gruzji został skazany prawomocnymi wyrokami gruzińskich sądów – co prawda pod swoją niebecność (był już wówczas na „wygnaniu”), jednak wyrokami które są mocno udokumentowane w materiale dowodowym (dotyczą nadużyć z końcówki rządów…
23/27

…Sakaszwiliego, związanych z wymuszaniem zeznań, inwigilacją opozycji i dziennikarzy, za które odpowiedzialność ponosi Sakaszwili).
Znacząca jest przy tym reakcja Ukrainy, której obywatelem jest Sakaszwili.
24/27

Ukraińskie władze, poza deklaracjami wsparcia ze strony polityków i zapewnieniem standardowej opieki konsularnej, nie zamierzają bowiem prawdopodobnie eskalować tej sytuacji w relacjach z Gruzją, nie kwestionują wyroków ciążących na Sakaszwilim itd.
25/27

Nie mniej jednak – „czynnik Miszy” będzie wpływał na utrzymanie się w Gruzji napięć politycznych, polaryzacji społeczeństwa, eskalacji protestów (przed i po II turze wyborów lokalnych 30.10., których uczciwość opozycja prawdopodobnie zakwestionuje…).
26/27

Więcej na temat szerszego kontekstu sytuacji politycznej w Gruzji i wyborów lokalnych pisałem w ostatnich wątkach i opowiadałem w podcaście:

https://twitter.com/ArkadiuszLegiec/status/1445059239542677516

27/27 END